طارق

ستاره صبح

ستاره صبح

طارق
آخرین مطالب
محبوب ترین مطالب

۲ مطلب در آذر ۱۳۹۵ ثبت شده است

   هیچ کس نیست که هنگام تولد بوم نقاشی اش سیاه رنگ باشد .همه به یک اندازه سفیدند .با اولین قطره اشکی که از چشمان نوزاد سرازیر می شود ، زندگی قلمویش را بر می دارد و شروع به نقاشی می کند . گاهی اوقات قلمویش را در رنگی شاد می زند و یک لبخند روی بوم می کشد ؛ گاهی هم از سر بی حوصلگی فقط یک خط خاکستری ترسیم می کند که شاید حاصل سالها دوری از یک دوست باشد .

   زندگی نقاش سخت گیری نیست ! خیلی برایش اهمیت ندارد که خط هایش را کجای بوم می کشد ، حتی گاهی طرح هایش را روی هم پیاده می کند . تقصیری هم ندارد ؛ بوم نقاشی که گنجایش همه وقایع زندگی را ندارد ! مگر طاقت آدمیزاد چقدر است ؟! به ناچار بعضی از طرح ها ، زیر نقش های دیگر محو می شوند و از خاطر ما می روند ؛ ولی هرگز هیچ طرحی از روی بوم پاک نمی شود .

   هرچه زمان می گذرد ، بوم نقاشی تیره تر می شود ، آخر می دانید ، اگر خط های رنگی را مدام روی یکدیگر ترسیم کنیم ، آخر سر فقط به یک رنگ می رسیم وآن سیاه است . . .  .

   وقتی بوم نقاشی تیره رنگ شد ، زندگی هرچقدر هم تلاش کند دیگر نقش هایش ،  به هر رنگی که باشند ، جلوه اولیه را نخواهند داشت . رنگ زرد در صفحه خاکستری تاثیر چندانی ندارد و سیاه هم مثل قدیم ، ترسناک نیست . شاید به همین دلیل است که پیر ها صبر بیشتری دارند .

   اگر عمر مجال دهد و خود فرد مانع کار نقاش نشود ، بوم نقاشی بالاخره سیاه می شود . ولی به نظر من این سیاهی بد نیست ، اصلا چرا رنگ سیاه را بد می دانیم ؟ سیاه ویژگی مهمی دارد که سفید ندارد . رنگ سفید تمام بارقه های نوری که به سمتش می روند را منعکس میکند ، ولی سیاه همه را به خود جذب میکند و جایی درونش نگه می دارد .پس احتمالا درون رنگ سیاه نورانی تر از دیگر رنگ هاست . و اینجاست که زندگی بدون اینکه بفهمد ، به ما لطف میکند .

محمد جواد جیگاره 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ آذر ۹۵ ، ۱۷:۴۷
محمد جواد جیگاره


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ آذر ۹۵ ، ۱۶:۵۸
محمد جواد جیگاره